تندتر از هر زمان و محزونتر از همیشه می تپد و میل به سوگ

 نشستن مثل خون در رگها می دود و عشق و اشک بیشتر از پیش

 بهم گره می خورد . اشگ ریختن،نشانه پیوند قلبى با اهل بیت

و سید الشهدا است.اشک،دل راسیراب می کند،عطش روح را بر

طرف می سازد و حاصل محبتى است که نسبت به اهل بیت حاصل

می شود.همدلى و هماهنگى روحى با ائمه،ایجاب می کند که در

شادی آنان شاد و در غمشان محزون باشیم.این نشان شیعه

 است که «یطرحون بطرحنا و یحزنون لحزننا...» قلبى که مهر

 حسین «ع »را داشته باشد،بى شک به یاد مظلومیت و شهادت

اومی گرید.اشک،زبان دل و شاهد عشق است.